ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ ??..ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Από την αρχή της ίδρυσης του συνοικισμού Νέα Ζωή, οι μαθητές του εντάχτηκαν στη δύναμη του 3ου Δημοτικό σχολείου Κατερίνης, το οποίο συστεγαζόταν με το 2ο Δημοτικό ,από το 1941 ως το 1957.
Το 1957 οι μαθητές του συνοικισμού μετακινούνται και ενσωματώνονται στη δύναμη του7ου Δημοτικού Σχολείου στα Καταφιώτικα.
Το 1964 οι μαθητές της Νέας Ζωής συγκροτούν, με την Υπ? αριθμόν 146480\4-11-1964 και Φ.Ε.206 Τ.Α. απόφαση, το 13ο Δημοτικό Σχολειό Κατερίνης, το οποίο συνεχίζει να συστεγάζεται στο κτίριο του 7ου Δημοτικού Κατερίνης .Τα δυο σχολεία εναλλάσσονται μεταξύ τους σε βάρδιες. Έτσι κατά το σχολικό έτος 1965-1966 ξεκινά η λειτουργία του με πρώτο διευθυντή τον κ. Ιωάννη Σιάμπα.
Το φθινόπωρο του 1968, ο διευθυντής Ι. Σιάμπας ενημερώνει τον πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του13ου Δημοτικού, κ. Σάββα Σαββίδη, ότι η Κυβέρνηση έχει προϋπολογίσει κονδύλια για την ίδρυση και λειτουργία νέων σχολικών μονάδων, για κατασκευή ή μίσθωση κτιρίων.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου συγκαλεί το διοικητικό συμβούλιο και στην συνέχεια ενημερώνει το σώμα και τους κατοίκους του συνοικισμού, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να αναλάβουν πρωτοβουλία για το κτηριακό θέμα. Συγκροτείται μια άτυπη ομάδα πρωτοβουλίας εθελοντών, με επικεφαλής τον πρόεδρο Σάββα Σαββίδη για τα θέματα απέναντι στις υπηρεσίες και τον Πολύκαρπο Σαραντίδη για τα πρακτικά και κατασκευαστικά έργα, και ξεκινούν πλέον συγκεκριμένες ενέργειες.
Μετά από έρευνες βρίσκουν στο συνοικισμό ένα ημιτελές οίκημα (στον τσιμεντένιο σκελετό), στη γωνία της οδού Πλάτωνος 22 με τη σημερινή 4η Πάροδο της παραπάνω οδού.
Ο πρόεδρος φέρνει επιτόπου τον Διευθυντή Ι. Σιάμπα για να δει και να εγκρίνει την καταλληλότητα του σκελετού. Ο κ. Σιάμπας βρίσκει το κτίριο κατάλληλο από αρχιτεκτονικής δομής και καταλληλότητας. Προβάλλει όμως ενδοιασμούς εξαιτίας της κατάστασης που βρισκόταν το κτίριο ,γιατί βλέπει πως δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για την αποπεράτωση του .Βρισκόταν ήδη στο μηνά Δεκέμβριο, και θα έπρεπε το κτίριο να ολοκληρωθεί και να εγκριθεί μέχρι το τέλος του ιδίου μήνα.
Ο πρόεδρος Σαββίδης διαβεβαιώνει τον διευθυντή ότι το κτίριο θα ολοκληρωθεί μέχρι τότε και του ζητά να εγγυηθεί την τελική έγκριση.
Ο Σύλλογος μετά την ενημέρωση ,έρχεται σε συμφωνία με τον ιδιοκτήτη του οικήματος ,ο όποιος δέχεται και τους προμηθεύει όλα τα απαραίτητα υλικά για την αποπεράτωση του. Ο Σύλλογος ξεσηκώνει σταυροφορία και όλοι οι άνδρες του Συνοικισμού σπεύδουν με ενθουσιασμό και ζήλο να πάρουν μέρος ως εθελοντές στο έργο κατασκευής του κτιρίου.
Δουλεύουν μέρα-νύχτα και το έργο προχωρεί με γοργό ρυθμό. Είναι καταχείμωνο, Δεκέμβρης μήνας, αλλά δεν τους σταματούν ούτε το κρύο ούτε οι βροχές. Μεταφέρουν και ανάβουν σόμπες σε όλα τα χωρίσματα του σχολείου, οι οποίες καίνε μέρα και νύχτα, για να στεγνώσουν το οίκημα σε όλα τα στάδια κατασκευής του.
Έτσι λοιπόν ,όπως είχε διαβεβαιώσει ο Πρόεδρος τον Διευθυντή, η οικοδομή ολοκληρώθηκε σε δεκαπέντε ημέρες, παραδόθηκε και ήταν έτοιμη για χρήση μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου του 1968.
Ο ιδιοκτήτης ενθουσιασμένος από την εξέλιξη καταβάλλει σε όλους τους άνδρες, που εργαστήκαν, τα μεροκάματα και μάλιστα πλουσιοπάροχα, παρόλο που δεν υπήρχε τέτοια συμφωνία. Όλοι οι άνδρες καταθέτουν αυθόρμητα τα χρήματα της αμοιβής τους στη Σχολική Επιτροπή, η όποια αγοράζει όλο τον αναγκαία διδακτικό εξοπλισμό και το κατατάσσουν ανάμεσα στα τρία πιο άρτια εξοπλισμένα σχολικά κτίρια του νομού.
Στις αρχές του Γενάρη γίνονται τα εγκαίνια του( ιδιόχειρου) σχολικού κτιρίου και αρχίζει η λειτουργία του 13ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης.
Στον πρώτο χρόνο λειτουργίας του σχολείου, ο Διευθυντής Ι. Σιάμπας, καλεί και ενημερώνει τον Πρόεδρο Σάββα Σαββίδη, ότι έχει προγραμματιστεί η κατασκευή νέων κρατικών σχολικών κτιρίων στην πόλη ,όπου υπάρχουν κενά. Τους συμβουλεύει να σπεύσουν να βρουν το κατάλληλο για σχολειό, οικόπεδο στην περιοχή.
Ο σύλλογος ερευνά και βρίσκει το κατάλληλο οικόπεδο, τόσο σε έκταση και χωρητικότητα, όσο και στις υπόλοιπες προϋποθέσεις, στις παρυφές τότε του συνοικισμού, μετά τον παλιό ( Εγγλέζικο)δρόμο, την σημερινή οδό Νικόλαου Πλαστήρα, αριστερά της οδού Πλάτωνος, όπου χτίστηκε και λειτουργεί ως σήμερα.
Το νέο σχολειό άρχισε να κατασκευάζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και ολοκληρώθηκε ,εγκαινιάστηκε και λειτούργησε το φθινόπωρο του 1977.
Το 1988-89 στη δύναμη του 13ου Δημοτικού προστέθηκε με συγχώνευση το Δημοτικό σχολειό του Αρωνά. Κατά το σχολικό ετος2011-12 ένα τμήμα από το μαθητικό δυναμικό του σχολείου μεταφέρθηκε και επάνδρωσε το νεοσυσταθέν 16οΔημοτικο σχολείο Κατερίνης, ενώ με την 1573/Τ.Β./2011 απόφαση συγχωνεύτηκε με το Δημοτικό σχολείο Ν. Κεραμιδιού
Από την αρχή της ίδρυσης του συνοικισμού Νέα Ζωή, οι μαθητές του εντάχτηκαν στη δύναμη του 3ου Δημοτικό σχολείου Κατερίνης, το οποίο συστεγαζόταν με το 2ο Δημοτικό ,από το 1941 ως το 1957.
Το 1957 οι μαθητές του συνοικισμού μετακινούνται και ενσωματώνονται στη δύναμη του7ου Δημοτικού Σχολείου στα Καταφιώτικα.
Το 1964 οι μαθητές της Νέας Ζωής συγκροτούν, με την Υπ? αριθμόν 146480\4-11-1964 και Φ.Ε.206 Τ.Α. απόφαση, το 13ο Δημοτικό Σχολειό Κατερίνης, το οποίο συνεχίζει να συστεγάζεται στο κτίριο του 7ου Δημοτικού Κατερίνης .Τα δυο σχολεία εναλλάσσονται μεταξύ τους σε βάρδιες. Έτσι κατά το σχολικό έτος 1965-1966 ξεκινά η λειτουργία του με πρώτο διευθυντή τον κ. Ιωάννη Σιάμπα.
Το φθινόπωρο του 1968, ο διευθυντής Ι. Σιάμπας ενημερώνει τον πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του13ου Δημοτικού, κ. Σάββα Σαββίδη, ότι η Κυβέρνηση έχει προϋπολογίσει κονδύλια για την ίδρυση και λειτουργία νέων σχολικών μονάδων, για κατασκευή ή μίσθωση κτιρίων.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου συγκαλεί το διοικητικό συμβούλιο και στην συνέχεια ενημερώνει το σώμα και τους κατοίκους του συνοικισμού, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να αναλάβουν πρωτοβουλία για το κτηριακό θέμα. Συγκροτείται μια άτυπη ομάδα πρωτοβουλίας εθελοντών, με επικεφαλής τον πρόεδρο Σάββα Σαββίδη για τα θέματα απέναντι στις υπηρεσίες και τον Πολύκαρπο Σαραντίδη για τα πρακτικά και κατασκευαστικά έργα, και ξεκινούν πλέον συγκεκριμένες ενέργειες.
Μετά από έρευνες βρίσκουν στο συνοικισμό ένα ημιτελές οίκημα (στον τσιμεντένιο σκελετό), στη γωνία της οδού Πλάτωνος 22 με τη σημερινή 4η Πάροδο της παραπάνω οδού.
Ο πρόεδρος φέρνει επιτόπου τον Διευθυντή Ι. Σιάμπα για να δει και να εγκρίνει την καταλληλότητα του σκελετού. Ο κ. Σιάμπας βρίσκει το κτίριο κατάλληλο από αρχιτεκτονικής δομής και καταλληλότητας. Προβάλλει όμως ενδοιασμούς εξαιτίας της κατάστασης που βρισκόταν το κτίριο ,γιατί βλέπει πως δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για την αποπεράτωση του .Βρισκόταν ήδη στο μηνά Δεκέμβριο, και θα έπρεπε το κτίριο να ολοκληρωθεί και να εγκριθεί μέχρι το τέλος του ιδίου μήνα.
Ο πρόεδρος Σαββίδης διαβεβαιώνει τον διευθυντή ότι το κτίριο θα ολοκληρωθεί μέχρι τότε και του ζητά να εγγυηθεί την τελική έγκριση.
Ο Σύλλογος μετά την ενημέρωση ,έρχεται σε συμφωνία με τον ιδιοκτήτη του οικήματος ,ο όποιος δέχεται και τους προμηθεύει όλα τα απαραίτητα υλικά για την αποπεράτωση του. Ο Σύλλογος ξεσηκώνει σταυροφορία και όλοι οι άνδρες του Συνοικισμού σπεύδουν με ενθουσιασμό και ζήλο να πάρουν μέρος ως εθελοντές στο έργο κατασκευής του κτιρίου.
Δουλεύουν μέρα-νύχτα και το έργο προχωρεί με γοργό ρυθμό. Είναι καταχείμωνο, Δεκέμβρης μήνας, αλλά δεν τους σταματούν ούτε το κρύο ούτε οι βροχές. Μεταφέρουν και ανάβουν σόμπες σε όλα τα χωρίσματα του σχολείου, οι οποίες καίνε μέρα και νύχτα, για να στεγνώσουν το οίκημα σε όλα τα στάδια κατασκευής του.
Έτσι λοιπόν ,όπως είχε διαβεβαιώσει ο Πρόεδρος τον Διευθυντή, η οικοδομή ολοκληρώθηκε σε δεκαπέντε ημέρες, παραδόθηκε και ήταν έτοιμη για χρήση μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου του 1968.
Ο ιδιοκτήτης ενθουσιασμένος από την εξέλιξη καταβάλλει σε όλους τους άνδρες, που εργαστήκαν, τα μεροκάματα και μάλιστα πλουσιοπάροχα, παρόλο που δεν υπήρχε τέτοια συμφωνία. Όλοι οι άνδρες καταθέτουν αυθόρμητα τα χρήματα της αμοιβής τους στη Σχολική Επιτροπή, η όποια αγοράζει όλο τον αναγκαία διδακτικό εξοπλισμό και το κατατάσσουν ανάμεσα στα τρία πιο άρτια εξοπλισμένα σχολικά κτίρια του νομού.
Στις αρχές του Γενάρη γίνονται τα εγκαίνια του( ιδιόχειρου) σχολικού κτιρίου και αρχίζει η λειτουργία του 13ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης.
Στον πρώτο χρόνο λειτουργίας του σχολείου, ο Διευθυντής Ι. Σιάμπας, καλεί και ενημερώνει τον Πρόεδρο Σάββα Σαββίδη, ότι έχει προγραμματιστεί η κατασκευή νέων κρατικών σχολικών κτιρίων στην πόλη ,όπου υπάρχουν κενά. Τους συμβουλεύει να σπεύσουν να βρουν το κατάλληλο για σχολειό, οικόπεδο στην περιοχή.
Ο σύλλογος ερευνά και βρίσκει το κατάλληλο οικόπεδο, τόσο σε έκταση και χωρητικότητα, όσο και στις υπόλοιπες προϋποθέσεις, στις παρυφές τότε του συνοικισμού, μετά τον παλιό ( Εγγλέζικο)δρόμο, την σημερινή οδό Νικόλαου Πλαστήρα, αριστερά της οδού Πλάτωνος, όπου χτίστηκε και λειτουργεί ως σήμερα.
Το νέο σχολειό άρχισε να κατασκευάζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και ολοκληρώθηκε ,εγκαινιάστηκε και λειτούργησε το φθινόπωρο του 1977.
Το 1988-89 στη δύναμη του 13ου Δημοτικού προστέθηκε με συγχώνευση το Δημοτικό σχολειό του Αρωνά. Κατά το σχολικό ετος2011-12 ένα τμήμα από το μαθητικό δυναμικό του σχολείου μεταφέρθηκε και επάνδρωσε το νεοσυσταθέν 16οΔημοτικο σχολείο Κατερίνης, ενώ με την 1573/Τ.Β./2011 απόφαση συγχωνεύτηκε με το Δημοτικό σχολείο Ν. Κεραμιδιού