27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025 - ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ
Το Ολοκαύτωμα καταγράφηκε στη συλλογική μνήμη ως μία από τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας. Πρόκειται για την κορωνίδα του ναζισμού, τη συστημική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων που ανήκαν σε μειονότητες και αποτελούσαν τροχοπέδη για την «καθαρότητα της Άριας Φυλής». Ένα έγκλημα που παραμένει στο προσκήνιο, γεγονός που οφείλεται, εν μέρει, στην τέχνη, η οποία μετέφερε εκλαϊκευμένα τον τρόπο που κατανόησε την τραγωδία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το τραγούδι του Leonard Cohen “Dance me to the end of love”, το οποίο θεωρήθηκε μια ωδή στον έρωτα, κάτι που ο ίδιος ο Cohen διέψευσε. Το 1985, ερωτηθείς σχετικά με την έμπνευση του τραγουδιού, απάντησε: «Λοιπόν, νομίζω ότι θα απογοητεύσω τους πάντες, αν πω με ποιον τρόπο προέκυψε. Θέλετε να ακούσετε; […] Το πραγματικά απογοητευτικό κομμάτι της αληθινής ιστορίας είναι ότι έμαθα ότι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχε το έθιμο να βάζουν τους μουσικούς, που υπήρχαν μεταξύ των κρατουμένων να παίζουν μικρά κουαρτέτα εγχόρδων, όσο οι Ναζί σκότωναν. Οπότε το τραγούδι θα μπορούσε να είναι σαν μια προσευχή ή ένα τραγούδι αγάπης. Ο στίχος “dance me to your beauty with a burning violin” (χόρεψέ με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί) με αυτή την ιδέα αποκτά άλλη οπτική γωνία». Δέκα χρόνια αργότερα, θα συμπλήρωνε πως στον τελευταίο αυτό στίχο υποδηλώνεται η ομορφιά του τέλους της ύπαρξης που, στην προκειμένη περίπτωση, περιλαμβάνει το στοιχείο του πάθους.
Όσα διηγήθηκε ο σπουδαίος καλλιτέχνης βρίσκουν την αλήθεια τους σε μαρτυρίες, όπως εκείνη του Ιάκωβου Στρούμσα, το βιολί του οποίου θα γινόταν η συνοδεία που οι Ναζί αναζητούσαν. Μια μελωδία που θα «κάλυπτε» τις φωνές όσων οδηγούνταν στο θάνατο ή σε βασανιστήρια. «Ακουγόταν μια φωνή: “Mutzenab”, και κάθε φάλαγγα που την αποτελούσαν εκατό σκλάβοι χαιρετούσε βγάζοντας το σκούφο». Αυτό θυμάται ο Ιάκωβος Στρούμσα από την εμπειρία του στο Μπίρκεναου, ως σόλο βιολιστής, θεατής και, παράλληλα, μέρος της φρίκης.
Οι μαθητές του Ε2 με την καθοδήγηση της δασκάλας τους, Λιμπανοβνού Μαρίας, διδάχτηκαν μέσω του τραγουδιού τα γεγονότα του ολοκαυτώματος όχι μόνο των Εβραίων, αλλά και άλλων κοινωνικών ομάδων όπως τσιγγάνων, ατόμων με αναπηρία, κληρικών κ.α. Έφτιαξαν κάρτες και μοίρασαν στα τμήματα του σχολείου.
Μπορείτε να δείτε το σχετικό βίντεο που δημιουργήσαμε στον παρακάτω σύνδεσμο
https://www.youtube.com/watch?v=y40ywfDfj58
Την ημέρα του ολοκαυτώματος η μαθήτρια του Ε2, Πανανού Κάρμεν έγραψε ένα ποίημα για το γεγονός. Η δασκάλα της, Λιμπανοβνού Μαρία έφτιαξε τραγούδι με τη βοήθεια της ΤΝ με διάφορες εκδοχές. Τα παιδιά επέλεξαν τη συγκεκριμένη. Ας ευχηθούμε ποτέ ξανά η ανθρωπότητα να μη βιώσει γεγονότα σαν κι αυτά!
Μπορείτε να δείτε το βίντεο στο κανάλι μας στο youtube